کارتون‌های رنگی و شاد ساعت‌ها کودک را سرگرم کرده و او در دنیای خیالی خود غرق و سرشار از شادمانی می‌کنند. بسیاری از دهه شصتی‌ها با سیندرلا گذشت و صبوری را آموخته‌اند و با شکست‌های همیشگی تام در کارتون تام و جری از ته دل خندیده‌اند. به گزارش شایان فیلم از روزیاتو، شخصیت‌های کارتونی گاهی بر اساس واقعیت ساخته می‌شوند و بعضی مواقع نیز یک کارکتر کاملا خیالی نقش‌آفرین اصلی داستان است. اما مساله جذابی که در کارتون‌ها وجود دارد، کارهای عجیب و غریبی است که موش‌ها، سگ‌ها، اردک‌ها یا حتی آدم‎‌ها در آنها انجام می‌دهند.

مثلا به گوریل انگوری فکر کنید که روی یک ماشین کوچک می‌ایستاد و هیچ اتفاقی هم برای ماشین روی نمی‌داد.اما فارغ از این مسایل، یک سری سوال در مورد انیمیشن‌ها و کارتون‌ها وجود دارد که ذهن بسیاری از مردم جهان در نسل‌های مختلف را به خود مشغول کرده است. به‌طور مثال، چرا همه پرنسس‌های دیزنی مادر ندارند؟ یا چرا در تام و جری هیچ‌وقت صورت آدم‌ها نشان داده نمی‌شد و ما فقط دست و پای آنها را می‌دیدیم؟

برای یافتن پاسخ این سوالات و چند مورد دیگر در این راستا، از شما درخواست می‌کنیم تا ادامه مطلب را از نظر بگذرانید.

۱- جری در کارتون تام و جری پسر بود یا دختر؟

با شواهدی که وجود دارد، باید بگوییم که جری پسر است زیرا همیشه یک موشِ دختری هست که او برایش نامه بنویسد یا عاشقش شود.

۲- چرا فقط دست و پای آدم‌ها در تام و جری نمایش داده می‌شد؟

واقعیت این است که کارتون‌ها به نمایش واقعیت زندگی حیوانات می‌پردازند نه انسان‌ها. بعلاوه، تصور کنید اگر قرار باشد تصویر انسانی که صاحب تام است به طور کامل نمایش داده شود، دیگر «جری» در کادر جای نمی‌گیرد و از تام هم فقط شاید یک پنجه قابل نمایش دادن باشد. به همین خاطر است که همیشه پاها و کفش‌های صاحب گربه را می‌بینیم نه خود او را. بعلاوه، تصویر شخصیت انسانی در این کارتون از کمترین اهمیت برخوردار است.

۳- چرا خانواده سیمپسون‌ها زرد هستند؟

مت گرینیگ، تهیه کننده اصلی مجموعه‌ سیمپسون‌ها از همان ابتدا اعتقاد داشت که تلویزیون به رنگ بیشتری در برنامه‌هایش نیاز دارد. به همین خاطر بود که وقتی برای اولین بار مارج، بارت، لیسا و مگی را با رنگ زرد دید، خوشش آمد و گفت که این همان چیزی است که باید تولید شود. این اعتقاد چندان هم بیراه نبود زیرا کمتر کسی در آمریکا و دیگر کشورهای جهان وجود دارد که این خانواده زردرنگ را نشناسد.

سیمپسون‌ها خانواده‌ای هستند که در یک شهر خیالی به نام اسپرینگ‌فیلد زندگی می‌کنند. پدر خانواده، هومر به عنوان نگهبان امنیتی در نیروگاه برق اتمی اسپرینگفیلد کار می‌کند. موقعیتی که در تضاد با بی‌دقتی و رفتارهای احمقانه او است. او با مارج سیمپسون ازدواج کرده‌است. مارج زن خانه‌دار کلیشه‌ای و یک مادر است. آن‌ها دارای سه فرزند هستند: «بارت» یک دردسر ساز ده ساله، «لیسا» یک کودک هفت ساله باهوش و پر جنب و جوش و «مگی» که به ندرت حرف می‌زند، اما با مکیدن یک پستانک ارتباط برقرار می‌کند.

۴- چرا همه شخصیت‌های کارتونی ۴ انگشت دارند؟

در زمانی که انیمیشن‌ها با دست طراحی می‌شدند، کم کردن یکی از انگشتان دست، به‌طور قابل ملاحظه‌ای از هزینه‌ها و زمان تولید یک کارتون کم می‌کرد. شاید با خود تصور کنید که این فقط یک انگشت است! اما باید بدانید که در آن زمان صدها کارتونیست باید برای حرکات همین یک انگشت چندین ماه طرح می‌کشیدند. بنابراین، با کم کردن آنها علاوه بر صرفه‌جویی مالی، از زمان تولید نیز می‌کاستند. بعدها این روند به صورت یک رسم باقی ماند و همچنان نیز ادامه دارد.

۵- چرا نام لاک‌پشت‌های نینجا از هنرمندان عصر رنسانس ایتالیا انتخاب شده است؟

وین ایستمن و پیتر لایرد در سال ۱۹۸۴ در یک کتاب داستان مصور مجموعه لاک‌پشت‌های نینجای نوجوان جهش‌یافته را خلق کردند. بعدها از روی این مجموعه انیمیشن ساخته شد. این نویسنده‌ها ابتدا در نظر داشتند تا نام‌های ژاپنی برای این قهرمان‌های انسان‌گونه انتخاب کنند. اما بعدها نظرشان عوض شد و نام آنها را بر اساس هنرمندان عصر رنسانس ایتالیا انتخاب کردند: مایکل‌آنجلو، لئوناردو، داناتلو و رافائل.

لاک‌پشت‌های نینجا در فاضلاب نیویورک بزرگ شده‌اند و هنر رزمی نینجوتسو را از یک موش که همچون خودشان جهش‌یافته و انسان گون است می‌آموزند.

۶- چرا همه پرنسس‌های دیزنی مادر ندارند؟

یکی از فرضیه‌های غمناکی که برخی مردم به آن اعتقاد دارند این است که والت دیزنی، با اولین حقوق خود یک خانه خرید و با خانواده به آنجا نقل مکان کرد. اما مادرش در اثر نشت گاز در آن خانه جان خود را از دست داد. همین باعث شد تا دیزنی همه نمایشنامه‌های خود را تغییر دهد و حضور والدین را از متن آنها کم کند.

اما واقعیت چیز دیگری است.مادر نداشتن شاهدخت‌ها و ملکه‌های کارتون‌های دیزنی یک انتخاب هوشمندانه و عمدی است. وقتی شخصیت اصلی مادر نداشته باشد، بیننده بیشتر و بهتر می‌تواند تنهایی قهرمان زن را درک و با او همدردی کند.