جمشید خاوری: «بنفشه آفریقایی» از آن دست فیلم هایی هست که آرام آرام داستانش را تعریف و مخاطب را با خود همراه می کند. دومین فیلم مونا زندی حقیقی که «عصر جمعه» اش همین چند وقت پیش بعد از سالها ممنوعیت، در شبکه نمایش خانگی عرضه شد؛ ایده ای تازه اما نامتعارف و خط قرمزی را دستمایه خود قرار داده که در فضایی شاعرانه روایت می شود: یک زن میانسال (فاطمه معتمدآریا) وقتی می فهمد که شوهر سابقش (رضا بابک) با وضعی بیمارگونه به خانه سالمندان منتقل شده تصمیم می گیرد با رضایتِ شوهر فعلی اش (سعید آقاخانی) او را نزد خود بیاورد و مراقبش باشد. اما این اتفاق، تغییراتی در روال عادی زندگی این سه نفر ایجاد می کند...

بنفشه آفریقایی گرچه ریتم کندی دارد و تماشاگر بعضا شاهد سکانس های طولانی و خسته کننده ای است که کارکرد دراماتیکی ندارند؛ اما رابطه های مرسوم زن و شوهری را به چالش می کشد و می گوید که انسانیت، مهم تر از عشق است!

فیلم، شخصیت اضافی ندارد و حول محور شکوه و همسرانش می چرخد. رضا بابک و سعید آقاخانی حضور به اندازه ای دارند اما به نظرم فاطمه معتمدآریا در نقش زنی درد کشیده و زحمتکش و خانواده دوست، دارد تکراری می شود . او باید در آینده ای نزدیک پیشنهاد یک نقش متفاوت مثل نقشی که در فیلم «پریناز» داشت یا حتی حضور در فیلمی کمدی را قبول کند تا از یکنواختی خارج شود.